Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΦΥΣΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

ΦΥΣΗ-ΖΩΗ


(Από:http://www.youtube.com/watch?v=kcDfXfeU9LY)
Μουσική : Νότης Μαυρουδής
Από το Δίσκο
Μια Νύχτα στους Αιώνες

Κάθε στιγμή κάθε ψυχή
είναι δεμένη με μία κλωστή
και ο καιρός χαρταετός
έρχεται πάει λουσμένος στο φως

Ζούμε κι εμείς οι αφελείς
το τέλος μόνο της κάθε γιορτής
για ένα βαλς που μας χρωστάς
κι είναι γραμμένο μονάχα για μας

Κάθε χαρά είναι ζαριά
που κάποιοι ξέρουν και φέρνουν συχνά
και σα λεκές το στυλ που λες
είναι που μένει και σώζει το χτες

Ζούμε κι εμείς οι αφελείς
το τέλος μόνο της κάθε γιορτής
για ένα βαλς που μας χρωστάς
κι είναι γραμμένο μονάχα για μας

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

ΜΟΥΣΙΚΗ-ΚΥΚΛΟΣ-ΕΛΛΕΙΨΗ-ΣΙΩΠΗ!!!!!

O αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Πλάτων, έχει πει ότι: η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή. Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα. Η πιο σκληρή και αδυσώπητη διαμάχη είναι αυτή μεταξύ του τέλειου, που εκπροσωπείται από τον κύκλο και του ατελούς, που εκφράζεται μέσα από το σχήμα της έλλειψης... Και το συμπέρασμα; Στο τέλος μένει μόνο η σιωπή...
Η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι κυκλική...;

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ!!!!!




Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Μουσική - Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του
Είναι ο Σταυρός και το δικό του το βουνό
Η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του
Που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό

Δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή
Είναι ένα ψέμα
Δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή
Ο καθένας ξεκινάει για να βγει σε κάποιο τέρμα
Που ορίζει το μυαλό του κι η ψυχή

Σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή και με τρομάζει
Σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή
Το ένα κόβει και μοιράζει το ψωμί και το άλλο σφάζει
Το ένα δίνει συμφορά, το άλλο πνοή

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Everyone's truth is their path
Their Cross and their mountain
Everyone's truth is their lie
That made it to appear true

There isn't one truth in life
It's a lie
There isn't one truth in life
Everyone sets out to find the end
That their mind and soul defines

Like two knives seems the truth in life and scares me
Like two knives seems the truth in life
One cuts and divides bread and the other slaughters
One gives disaster, the other breath



Τρίτη 22 Μαΐου 2012

ΟΙ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!!!

Δεν θέλει πολύ για να βρούμε τις ομορφιές τούτου του κόσμου. Θέλει πολύ όμως για να τις εκτιμήσουμε. Εξάλλου, αυτός ο κόσμος, το αποδεικνύει η ίδια η ετυμολογία της λέξης, κρύβει ατελείωτες ομορφιές και κοσμήματα, θησαυρούς κι ανταμοιβές... Όλα γύρω μας είναι ένα απύθμενο κόσμημα, αρκεί να μπορούμε να το αντιληφθούμε. Ένα βασικό προαπαιτούμενο όμως για να το αντιληφθούμε, είναι τα αισθητήρια όργανά μας. Οι πέντε αισθήσεις μας. Η ύπαρξή μας. Εύχομαι, να ζούμε κάθε στιγμή με τις αισθήσεις μας. Εύχομαι να μπορούμε να συνεχίζουμε να αισθανόμαστε. Ό,τι και αν είναι αυτό, πόνος, ζέστη, κάψα, κρύο, παγωνιά, ψυχρότητα, καρφιά, χάδι... Αρκεί να μπορούμε να αισθανόμαστε και να νοιώθουμε... Αυτό θ' αποδεικνύει ότι συνεχίζουμε να ζούμε.
Και αν ποτέ χάσουμε το δρόμο μας, κι αντικρίζοντας το σκοτεινό και στενό μας μέλλον, φοβηθούμε μήπως το επόμενο μας βήμα είναι γλιστερό και λανθασμένο, ας αφεθούμε σαν ένα αποπίπτουν φύλλο, που αφήνει την τελευταία του πνοή χορεύοντας λικνιστά τον τελευταίο του χορό στο ξέπεσμα ενός αλλοτινού μεγαλειώδους ονείρου. Ας αφεθούμε στην αγκάλη της αγνής και καθαρής αναζήτησης. Της αναζήτησης του εαυτού. Ίσως έτσι μπορέσουμε να νοιώσουμε την μαγεία του άλλου...


Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ο,ΤΙ ΣΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ!!!!!

 Εκεί στα σύννεφα λοιπόν, φαίνονται όλα τόσο ήσυχα, ήρεμα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά... Εκεί φαίνονται όλα παιχνίδι και κρύβονται όλα τ’ άλλα που θυμίζουν ζωή. Δεν γίνεται να παραμείνω εκεί ψηλά στα σύννεφα, έστω μέχρι την επόμενη βροχή; Και μετά ας πέσω... ας πέσω μαζί με τις στάλες...
(Από: http://www.youtube.com/watch?v=q17vcdVF2iY)

Στίχοι: Βαγγέλης Βελώνιας
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Είπαν τα χείλη σου τα όνειρα περνάνε
κι αυτό που ζήσαμε μου λες θα ξεχαστεί
είμαστε κύματα που πέφτουνε και σπάνε
πάνω σε ξένου καραβιού την κουπαστή

Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει ώσπου να 'ρθει το πρωί
ό,τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή

Είπαν τα χείλη σου μια τύχη μάς ορίζει
κι αυτό μου λες ήταν γραμμένο να χαθεί
είμαστε φύλλα που ο καιρός τα κιτρινίζει
φύλλα που πέφτουν και τα παίρνει η βροχή

Δεν έχει ψέμα στη ζωή να μην τελειώνει
να σε φυλάξει μέχρι να 'ρθει το πρωί
ό,τι σε πάει στο Θεό μετά σε λιώνει
χάνεται μέσα στη δική του τη ζωή



Κυριακή 13 Μαΐου 2012

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΙΙ

Πάλι σταμάτησα τον χρόνο και πρόσθεσα σε μια στιγμή την οπτική μου τη γωνία. Είναι η αλλαγή που δεν θέλεις να γίνει ποτέ κι αντιδράς με ένα μεγάλο ΟΧΙ, όταν κάτι ξεπερνά τη σταθερότητα των πραγμάτων!!!!!! Ένα απ’ αυτά, είναι η πανσέληνος (06-05-2012) που σκέπασε και φώτισε τα πάντα στην πρόσφατη επίσκεψή της πάνω μας. Αυτό το φως το ανεπανάληπτο, αυτή η κρυστάλλινη σφαίρα με το κοκκινοχρυσαφένιο φωτοστέφανό της, το μεταξένιο υφαντό από αστρική σκόνη που μας έλουσε… Βαθειά χαραγμένο στη μνήμη μου!!!!!!

Τα μυστικά του φεγγαριού μόνο η ψυχή μας 

ξέρει!!!!!!!

(Από: http://www.youtube.com/watch?v=ymwRtrU4xxU)

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Ανδρέας Ρούσσης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκη Ξυλούρη

Ένα φεγγάρι σιγανό πρωί-πρωί στον ουρανό
έγραφε τ' όνομά σου στο κενό,
κι έκανα μια τρελή ευχή, αχ να γινόσουν εποχή
κι ένας μακρύς χειμώνας με βροχή,
στις νύχτες σου να τυλιχτώ, μαζί να μας ονειρευτώ
και στ' όνειρο αυτό να ξεχαστώ.

Ένα φεγγάρι πρωινό σιγά-σιγά στον ουρανό,
έγραφε τ' όνομά σου με καπνό,
κι έκανα μια τρελή ευχή, αχ να γινόσουν εξοχή,
χωρίς καημό και πόνο κι ενοχή,
κι εγώ που τόσο σε ποθώ, να γίνω δέντρο μοναχό
για να μπορώ βαθειά σου να χαθώ.


Στίχοι: Μιχάλης Χουρδάκης
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Νικολάου & Κώστας Χρονάκης ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Παντελής Θαλασσινός

Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ

Ζηλεύω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει
γιατί θωρεί την π' αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου σταμάτα
χαιρέτα μου την, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα μου τη, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.

Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
μην, το φεγγάρι, δεις αυγή
γιατί δα ντου ζηλέψεις

Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάση
να φέγγει, η αγάπη μου
στο σπίτι της να φτάσει.

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.

Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.



Τρίτη 8 Μαΐου 2012

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ

(Οι άχρηστες φωτογραφίες, που φώναζε ένας φίλος να μην τους τις στέλνω!!!!!)
Τη φωτογραφική μηχανή, την σκέφτομαι από τότε που άρχισα να βλέπω χρώμα στη ζωή μου, από τότε που άρχισα να επεξεργάζομαι τη φύση και τις ομορφιές της. Δηλαδή, από μικρό παιδί... Πάντα όμως είχα ενδοιασμούς ν' αγοράσω μία, γιατί φοβόμουν μήπως ζω μόνο μέσα από τις φωτογραφίες κι όχι μέσα απ’ την ίδια την πραγματικότητα. Ακόμη φοβόμουν μήπως η παρουσία της φωτογραφίας μ' εμποδίσει να κατανοήσω κι έτσι ν’ αποδεχτώ την έννοια της λήθης, της φθοράς, του αποχαιρετισμού της στιγμής και τη μαγεία του να συνεχίζεις γυμνή στο χάος, κάτι που θεωρώ ηρωική στάση...

Απόψε, συνειδητοποίησα κι έναν άλλο λόγο που επιθυμώ διακαώς μια φωτογραφική μηχανή που ν' αποτυπώνει ζωντανά της καθημερινότητας τα χρώματα. Είναι το γεγονός, όπως έγραψε στην "Αυτοβιογραφία του Φωτός" ο Γ. Γραμματικάκης, ότι η φωτογραφία αποτελεί την φυλακή του φωτός, που αναγκάζει το φως να μένει για πάντα εκεί, ανίκανο να διαφύγει, να συνεχίσει το διαστρικό του ταξίδι, να διαλαλήσει τις εμπειρίες του στα υπόλοιπα ουράνια σώματα και να διασκορπίσει όλα του τα συστατικά στον κοσμικό αγέρα...
Αλλά όσο κι αν επιθυμώ να κρατώ στα χέρια μου, τον πιο μαγευτικό αλήτη του διαστήματος για να τον ανακρίνω και να μου μαρτυρήσει τα πανάρχαια μυστικά του και μαζί ίσως και τα δικά μου μυστικά, όσο κι αν επιθυμώ να κοιτώ κατάματα την ίδια την ψυχή της φύσης μου, το αιώνιο ΦΩΣ και μαζί τα πιο μύχια «ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ», όσο κι αν θέλω να κομπάζω σαν η τροπαιούχος που ταΐζει τον γιγάντιο εγωισμό μου, ότι σταμάτησα τον χρόνο και πρόσθεσα σε μια στιγμή την οπτική μου τη γωνία, τελικά συνειδητοποιώ και δεν το αντέχω ότι φυλακίζω και στερώ την ελευθερία απ' το ίδιο το ΦΩΣ και σκέφτομαι ότι το βιάζω και του παρατείνω της απελευθέρωσης την αγωνία...

ΚΑΒΑΦΗΣ: ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ....
(Από: http://www.youtube.com/watch?v=ajvpAQ5seCk)

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

ΦΥΣΗ

Θάνατος είναι ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα!!!!!
Συμπέρασμα:  Έρωτας - Θάνατος = Ισοπαλία
Κοινώς, αφού θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε ας πεθάνουμε ερωτευμένοι!!!!!
Είναι το μόνο γκολ που μπορούμε να βάλουμε, ώστε να ισοφαρίσουμε σε αυτό το στημένο παιχνίδι...

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

ΦΥΣΗ

ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΑΤΙΕΣ ΚΙ ΕΧΩ ΚΛΕΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ!!!!!
ΘΑ ’ΘΕΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ!!!!!
Με φόντο τους έναν καταγάλανο ουρανό οι πορτοκαλόχρυσες ακτίνες του ήλιου που βασιλεύει μπορούν κάποιες ξεχωριστές ώρες, να μας χαρίσουν μια στιγμή τέτοιας απίστευτης ομορφιάς, ώστε να μείνουμε άναυδοι, με το βλέμμα καρφωμένο στο πολύχρωμο άπειρο. Το μεγαλείο της στιγμής μας θαμπώνει τόσο, που ο ψυχαναγκαστικά φλύαρος νους μας κάνει μια παύση, για να μη μας ξετινάξει νοερά σε κάποιο άλλο μέρος, μακριά από το εδώ και τώρα. Λουσμένη στη φεγγοβολιά, μια πόρτα φαίνεται ν’ ανοίγει σε μια άλλη πραγματικότητα, πάντα παρούσα και όμως σπάνια ορατή.
Φανταστικά πλάσματα του νου μας. Εμείς δημιουργούμε τον νου μας, ο ίδιος νους εκείνος που μας προκαλεί τα προβλήματά μας, όχι οι άλλοι. Ο ίδιος μας ο νους, με την αδιάκοπη ροή των σκέψεων, με το να σκέφτεται το παρελθόν και ν’ ανησυχεί για το μέλλον.


Να ζεις.. να αγαπάς και να μαθαίνεις...Λέο Μπουσκάλια