  |
ΚΛΕΦΤΕΣ ΜΑΤΙΕΣ ΚΙ ΕΧΩ ΚΛΕΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ!!!!!
ΘΑ ’ΘΕΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ!!!!!
Με φόντο τους έναν καταγάλανο ουρανό οι πορτοκαλόχρυσες ακτίνες του ήλιου που βασιλεύει μπορούν κάποιες ξεχωριστές ώρες, να μας χαρίσουν μια στιγμή τέτοιας απίστευτης ομορφιάς, ώστε να μείνουμε άναυδοι, με το βλέμμα καρφωμένο στο πολύχρωμο άπειρο. Το μεγαλείο της στιγμής μας θαμπώνει τόσο, που ο ψυχαναγκαστικά φλύαρος νους μας κάνει μια παύση, για να μη μας ξετινάξει νοερά σε κάποιο άλλο μέρος, μακριά από το εδώ και τώρα. Λουσμένη στη φεγγοβολιά, μια πόρτα φαίνεται ν’ ανοίγει σε μια άλλη πραγματικότητα, πάντα παρούσα και όμως σπάνια ορατή.
Φανταστικά πλάσματα του νου μας. Εμείς δημιουργούμε τον νου μας, ο ίδιος νους εκείνος που μας προκαλεί τα προβλήματά μας, όχι οι άλλοι. Ο ίδιος μας ο νους, με την αδιάκοπη ροή των σκέψεων, με το να σκέφτεται το παρελθόν και ν’ ανησυχεί για το μέλλον.
Να ζεις.. να αγαπάς και να μαθαίνεις...Λέο Μπουσκάλια |
Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012
ΦΥΣΗ
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ
 |
Όταν η φύση ξεκουράζεται δεν ξεχνά ποτέ να προσέχει την εμφάνισή της!!!! Προτιμά τις ρωγμές των βράχων και ευδοκιμεί σε πετρώδεις και βραχώδεις περιοχές, με βορεινό προσανατολισμό. Για να προστατευτεί από τον ήλιο γυρνά τα φύλλα του, που στην κάτω επιφάνεια έχουν χρυσαφί χρώμα αντανακλώντας έτσι το φως και τη ζέστη. Παράλληλα διατηρεί μικρό μήκος φύλλων, ενώ σε σκιερά μέρη, τα φύλλα μπορεί να γίνουν δύο και τρεις φορές μακρύτερα. Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν φάρμακο με εξαιρετικές διουρητικές και αποχρεμπτικές ιδιότητες. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Οἱ στίχοι εἶναι ἀπὸ τὸ διήγημα τοῦ Παπαδιαμάντη "Θέρος - ἔρος"
Ονείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα
Σαν περιστέρι στη σπηλιά μ’ ετάραξαν για σένα
Κίνδυνο, μαύρο σύννεφο, οι μάγισσες μου λένε
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ
 |
Το όνομα του γένους προέρχεται από την ελληνική λέξη “αστράγαλος”. Φανταστικός ο μικρόκοσμος του σκληρού φυτού, οι τρίχες που βρίσκονται πάνω στα φύλλα του, να γυρνάνε όπως ο έλικας του αεροπλάνου με το κέντρο σταθερό. |
Τρίτη 20 Μαρτίου 2012
ΟΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ ΜΟΥ
 | ||||||
|
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012
 |
Ἔρως ποτ’ ἐν ῥόδοισι κοιμωμένην μέλιτταν οὐκ εἶδεν, ἀλλ’ ἐτρώθη. τὸν δάκτυλον παταχθεὶς τᾶς χειρὸς ὠλόλυξε, δραμὼν δὲ καὶ πετασθεὶς πρὸς τὴν καλὴν Κυθήρην «ὄλωλα, μῆτερ», εἶπεν, «ὄλωλα κἀποθνῄσκω· ὄφις μ’ ἔτυψε μικρὸς πτερωτός, ὅν καλοῦσιν μέλιτταν οἱ γεωργοί.» ἃ δ’ εἶπεν· « εἰ τὸ κέντρον πονεῖς τὸ τᾶς μελίττας, πόσον δοκεῖς πονοῦσιν, Ἔρως, ὅσους σύ βάλλεις;» Ο έρωτας που κάποτε στα ρόδα είχε πάει μια μέλισσα δεν πρόσεξε κι εκείνη τον τσιμπάει. Το δάχτυλό του πόνεσε, οδύρεται και κλαίει στη μάνα του Κυθέρεια πετάει και της λέει: «Μάνα μου, πάει…, χάνομαι, με τσίμπησε, μανούλα φίδι μικρό και φτερωτό - το λένε μελισσούλα.» Κι εκείνη του ’πε: «αν το κεντρί της μέλισσας πονάει, το βέλος σου πόσο πονεί, αυτόν που αγαπάει;…» ΑΝΑΚΡΕΩΝ,35 ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
| Οι χρωματιστές πινελιές!!!! |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ
 |
| Σύμφωνα με την Ελληνική λαϊκή παράδοση εάν βράσει γίνεται ένα ισχυρό βότανο που μπορεί να προκαλέσει τον έρωτα, ενώ το χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες σαν φάρμακο σε παθήσεις του στομάχου και κατά του πυρετού. Κατά άλλους πάλι είναι εξαιρετικό φάρμακο για διαβητικούς. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ
 |
Σύμφωνα με μία εκδοχή της ελληνικής μυθολογίας η Μίνθη ήταν μία όμορφη νύμφη. Καθώς μια μέρα η Περσεφόνη περπατούσε αμέριμνη στις όχθες του Αχέροντα, συνέλαβε το σύζυγό της Πλούτωνα, να αγκαλιάζει τη νεαρή Μίνθη. Εξοργισμένη με τις επίδοξες ερωμένες και τυφλωμένη από τη ζήλια της μεταμόρφωσε την νύμφη σ' ένα ταπεινό βότανο με μικρά μωβ άνθη, έτσι ώστε να περνάει απαρατήρητη απ' όλους. Ο Πλούτωνας όμως τη λυπήθηκε και της χάρισε μοναδική ευωδιά, προσφέροντάς της μ' αυτόν τον τρόπο την αθανασία.
ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΖΩΗ!!!!!
|
ΟΙ ΥΑΚΙΝΘΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΤΑ!!!!
ΟΙ ΥΑΚΙΝΘΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΤΑ!!!!  |
Άλλο πράμα η μέρα και το φως και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι.
Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα. Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
Οδυσσέας Ελύτης
Περπάτησε στο δρόμο μου ~ Stepped on
my way
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Οι γαλατσίδες ή ευφόρβιες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα που τις αναφέρουν ο Ιπποκράτης, ο Πλίνιος και ο Διοσκουρίδης ως φυτά δηλητηριώδη και καθαρτικά.
Η συμμετρία που εκφράζει την καλαισθησία και την ομορφιά είναι διάσπαρτη στον φυσικό κόσμο. Μερικές εικόνες μας πείθουν!!!!!!
Η φύση λοιπόν γεωμετρεί!!!!!
ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΓΕΩΜΕΤΡΕΙΤΑΙ.... ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΟΥΜΕΝΟΣ ΕΚΣΤΑΣΙΑΖΕΤΑΙ!!!!!!! |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Λέγεται ότι αυτό το είδος λουλουδιού πήρε το όνομα του από τον σοφό Κένταυρο Χείρωνα, δάσκαλο του Ασκληπιού του Αχιλλέα του Ιάσονα αλλά και του Απόλλωνα. Στην τιτανομαχία ο Χείρωνας ήταν με το μέρος του Ηρακλής στη μάχη του εναντίον των κενταύρων. Ο Ηρακλής όμως τον πλήγωσε κατά λάθος στο πόδι με ένα βέλος ποτισμένο στο δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας. Ο Χείρωνας τότε χρησιμοποίησε το φυτό της κενταύριας σαν βότανο για να γιατρέψει την πληγή του. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Αν μπεις στο βούρκο που
σε καλεί να τον λουστείς, θα γίνεις πιο χωμάτινος άνθρωπος από ποτέ,
αντικρίζοντας τις πικρές βουλές του Αλλάχ που καθορίζουν τις μικρές ζωές μας!!!!!!
Αν μπεις στον κήπο της
γαλήνης που σε καλεί να τον γευτείς, θα νοιώσεις πιο εθισμένος από ποτέ
μαστουρώνοντας με τα λογής παραισθησιογόνα που καθορίζουν τις μικρές μας
σκέψεις... Και αυτά τα παραισθησιογόνα, ακούν στο όνομα: ΦΥΣΗ!!!!!!!!!!!
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Σήμερα που ανθίζουν κυρίως τα φυτά χωρίς άρωμα και
τα γαϊδουράγκαθα, ίσως περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε
εκπαιδευτές-εμπνευστές, αν θέλουμε ν' αλλάξουμε τους εαυτούς μας!!!!!! Γιατί έχουν την ικανότητα να
σε διδάξουν, σε οποιοδήποτε χώρο και χρόνο και μέσα από οποιαδήποτε αφορμή ή
ερέθισμα. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς επιλογή της διαδρομής,
μιας και η διαδρομή φτιάχνεται επί τόπου κι από κοινού. Οι πραγματικοί
δάσκαλοι είναι αυτοί που βγαίνουν επί σκηνής χωρίς πρόβα και παίζουν μπάλα και
δεν κομπάζουν ούτε στο ελάχιστο για όλα τα παραπάνω!!!!!!!!!!
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Μέγα λιοστρόφι γίνεται κι’ ορθώνεται η γερτή ψυχή
τον ήλιο της αντάμωσης πασίχαρη κοιτάει….
Το όνομά του προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ήλιος+τρέπω (αλλάζω κατεύθυνση), επειδή πιστεύεται ότι τα άνθη του στρέφονται συνεχώς προς τον ήλιο. Σχετικά υπάρχει κι ένας αρχαίος μύθος, ο οποίος αναφέρει ότι οι δύο κόρες του βασιλιά της Βαβυλώνας Όρχανου, η Λευκοθέα και η Κλυτία, ερωτεύτηκαν παράφορα τον Ήλιο. Ο Ήλιος προτίμησε την Λευκοθέα αλλά όταν και η Κλυτία ομολόγησε τον έρωτά της στον πατέρα της αυτός την έθαψε ζωντανή. Η Κλυτία, με το κεφάλι πάνω από το χώμα, έστρεψε το κεφάλι της προς τον ήλιο ζητώντας συγγνώμη για τον έρωτα της. Οι παρακλήσεις της δεν εισακούστηκαν και οι θεοί την μεταμόρφωσαν στο λουλούδι Ηλιοτρόπιον, που τα άνθη του στρέφονται διαρκώς προς τον ήλιο.
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
| Να είσαι πολύ προσεκτικός με την εξακρίβωση της ταυτότητας του φυτού αυτού, είναι εύκολο να το μπερδέψει κανείς με το θανατηφόρο δηλητηριώδες κώνειο!!!!!!! |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 | ||
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
Θαλασσινός Παντελής ~ Ν Αγαπάς
Στίχοι: Νίκος Βελιώτης -
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός ~
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ: στην Ανθρωπιά του κόσμου
στους ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ~
Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,
ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Ένα τριαντάφυλλο είναι ξεχωριστό, μοναδικό, ερωτικό, υπέροχο και ανεκτίμητο!!!!!
|
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
| Το όνομα της προέρχεται από τον Αχιλλέα που χρησιμοποιούσε αυτό το βότανο για να γιατρεύει τα τραύματα των στρατιωτών. Μ' αυτό είχε γιατρέψει και τον πληγωμένο Τήλεφο. Θεωρούνταν ιερό φυτό. Τα κοτσάνια της τα χρησιμοποιούσαν οι Δρυίδες για να προλέγουν τον καιρό. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Θαύμα ιδέσθαι.
Όμηρος, 800-750 π.Χ., Ποιητής
Ο μύθος που ακολουθεί δεν έχει καμιά σύνδεση με το φυτό Αλθαία εκτός του ονόματος. Η Αλθαία ήταν γυναίκα του Οινέα, του βασιλιά της Καλυδώνας και μητέρα της Δηιάνειρας και του Μελέαγρου. Όταν ο γιος της έγινε εφτά ημερών, οι Μοίρες οι θεές του πεπρωμένου, ήρθαν την βρήκαν και της είπαν πως το παιδί της θα πέθαινε, αν ο δαυλός που έκαιγε τότε επάνω στην εστία καιγόταν ολόκληρος. Αμέσως η Αλθαία πήρε το δαυλό, τον έσβησε και τον έκρυψε μέσα σε μια κασέλα. Ο Μελέαγρος μεγάλωσε και έγινε διάσημος ήρωας. Στη διάρκεια όμως του κυνηγιού του κάπρου της Καλυδώνας Ο Μελέαγρος σκότωσε κατά τύχη τους θείους του τα αδέρφια της Αλθαίας. Εκείνη γεμάτη οργή έριξε τότε στη φωτιά το δαυλό, από τον οποίο κρεμόταν η ζωή του γιου της. Ο Μελέαγρος πέθανε αμέσως. Η Αλθαία από απελπισία κρεμάστηκε.
*ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ*
"forest flower" Ξύπνα λουλούδι του δάσους πουλί του λιβαδιού που σεργιανάς στον ουρανό που 'χεις τα μάτια μικρού ελαφιού Σαν τα λουλούδια που πίνουν δροσιά έτσι χορταίνω όταν με κοιτάς σαν ευωδιά λουλουδιών πρωινή σαν ευωδιά μαραμένου φύλλου είναι η ανάσα σου Κοίταξε με, κοίταξε με αίμα της καρδιάς μου Η γη χαμογελάει τα νερά χαμογελάνε τα σύννεφα στον ουρανό όλα χαμογελάνε αγαπημένη μου Ξύπνα λουλούδι του δάσους ξύπνα ξύπνα αγαπημένη Despierto cuardo de los bajes coracon en amorado Στίχοι: Χάρης Κατσιμίχας Μουσική : Παραδοσιακό Ινδιάνικο Τραγούδι: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας & Αpurimac |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ
 |
Στην αρχαία Ελλάδα, υπήρξε έθιμο οι καλεσμένοι σε γάμους να κρατούν ένα κλαδάκι Μπερκιά για να εξασφαλίσουν την ευτυχία για το νέο ζευγάρι. Λέγεται ότι αν καθίσεις με την πλάτη σου στον κορμό του την ημέρα της Πρωτομαγιάς ή την ημέρα του θερινού Ηλιοστάσιου, θα σε επισκεφτούν μικρές Νεράιδες. |
Κυριακή 18 Μαρτίου 2012
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Να δεις τον Κόσμο σε έναν κόκκο άμμου, και τον Ουρανό σ’ ένα αγριολούλουδο, να κρατήσεις το Άπειρο στην παλάμη σου και την Αιωνιότητα σε μια ώρα. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
| «Να αντέχουμε τη μοίρα που φέρνει το σπαθόχορτο και το κενταύριο στους μακρινούς απόγονους της δραντογενιάς.» Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
| Κρίνα του αγρού: απλώνεται σαν μαξιλάρι στο βράχο, με επιδεικτικά ροζ σε πορφυρά λουλούδια. Ο Σολομώντας σε όλη τη λαμπρότητα του ήταν ντυμένος σαν ένα από αυτά. Matthew 6:28-29 Ματθαίος 6:28-29 |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Εμύριζεν αγιόκλημα τη νύχταν το φιλί σου Μα εφύσησεν ο άνεμος τζι επήρες το μαζί σουΤον ουρανόν παρακαλώ να σ’ απολησμονήσω Μα με το φως το γαλανό φέρνει σε πάλε πίσω. |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Οι Μαγισσούλες!!!! Η ομορφιά τους ξεγελάει!!!! Πολύ τοξικά και επικίνδυνα!!!!!
Το φυτό πήρε το όνομά του από την περιοχή προέλευσης του, την Κολχίδα, πατρίδα της μάγισσας Μήδειας, που κατά μία εκδοχή σκότωσε τα παιδιά της χρησιμοποιώντας δηλητήριο από τους βολβούς του κολχικού.
Τα κολχικά εκτιμώνται ιδιαίτερα για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες και μέρη του φυτού χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πάντως όλα τα μέρη του φυτού είναι εξαιρετικά δηλητηριώδη αφού περιέχει το αλκαλοειδές κολχικίνη και σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται χωρίς ειδική επεξεργασία, και εξειδικευμένες γνώσεις. Τα συμπτώματα δηλητηρίασης από κολχικό μοιάζουν με αυτά του αρσενικού και γύρω στα 5 γρ. αρκούν για να προκαλέσουν το θάνατο.
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός |
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΜΟΥ
 |
Ζηλεύει τ' αστέρια τ' ουρανού!!!! |
 |
Ἀστέρας εἰσαθρεῖς ἀστὴρ ἐμός. εἴθε γενοίμην Οὐρανός, ὡς πολλοῖς ὄμμασιν εἰς σὲ βλέπω. Τ’ άστρα κοιτάς, αστέρι μου - σαν ουρανός ας ζούσα, τα μάτια σου με άπειρα μάτια να τα κοιτούσα... ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ VII 669, ΠΛΑΤΩΝΟΣ |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)